สติ โมเมนต์ : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 16 / 59

บทที่ 2 หลักสําคัญของการนั่งสมาธิ ในการปฏิบัติสมาธิ สิ่งสำคัญที่จะนำใจไปสู่ฝั่งแห่งใจหยุด นั่นคือ สติกับสบาย ทั้ง 2 อย่างนี้จะต้องไป คู่กัน ไม่ว่าเราจะปฏิบัติธรรมด้วยวิธีการอย่างไรก็ตาม จะปฏิบัติแบบไห

บทที่ 2 กล่าวถึงหลักสำคัญของการนั่งสมาธิ โดยเน้นที่การมีสติและความสบาย ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญในการทำให้ใจสามารถหยุดได้อย่างไม่น่าเชื่อ ในการปฏิบัติสมาธินั้น หากไม่มีสองสิ่งนี้ คู่กัน จะทำให้เกิดความยากลำ

พระองค์ได้บำเพ็ญทานบารมีบริจาคของนอกกาย ทานอุปบารมีสละเนื้อเลือดเมื่อทำความเพียร ทานปรมัตถบารมีสละได้ถึงชีวิตมาแล้วอย่างสมบูรณ์ 6. หิริ ได้แก่ความละอายต่อความชั่ว 7. โอตตัปปะ ได้แก่ความสะดุ้งกลัวบาป ท

บทความนี้กล่าวถึงการบำเพ็ญทานบารมีของพระองค์ ซึ่งรวมถึงการบริจาคของนอกกายและการละทิ้งแม้แต่ชีวิตเพื่อถวายทาน พระองค์ทรงมีหิริและโอตตัปปะที่ติดประจำพระองค์อย่างซื่อตรง มีความเป็นผู้ฟังมากและมีสติในทุกอ

2.4 การเจริญพุทธานุสติเพื่อให้เข้าถึงพระธรรมกาย ในคัมภีร์วิสุทธิมรรคได้อธิบายเกี่ยวกับการเจริญพุทธานุสติไว้เพียงว่า เป็นการตรอง หรือคิดพิจารณาพระพุทธคุณเท่านั้น และทำให้ไปถึงสมาธิเพียงระดับ “อุปจารสมา

การเจริญพุทธานุสติในคัมภีร์วิสุทธิมรรคหมายถึงการตรองพระพุทธคุณให้ถึงสมาธิ ซึ่งสามารถเข้าถึงพระธรรมกายได้ด้วยวิธีการหลายล้านวิธี สรุปในวิสุทธิมรรค 40 วิธี โดยเริ่มจากการตรึกนึกถึงพระพุทธองค์และบริกรรมเ

เมื่อเราตรองตรึกถึงพระธรรมคุณ ทุกประการดังที่ได้อธิบายมาข้างต้นใจก็จะมีพระธรรม เป็นอารมณ์ อย่างนี้แล้วจึงน้อมตรึกถึงสิ่งที่เป็นตัวแทนของพระธรรม อาทิเช่นคัมภีร์พระไตรปิฎก พระธรรมดวงแก้ว (คือ ดวงใสที่เร

การเจริญธัมมานุสติเป็นแนวทางหนึ่งในการละซึ่งความทุกข์และการบรรลุถึงความสงบสุขภายใน โดยผ่านการน้อมตรึกถึงพระธรรมเป็นอารมณ์ รวมถึงการใช้คัมภีร์พระไตรปิฎกและภาวนาตามที่แนะนำ ซึ่งจะนำมาซึ่งอานิสงส์มากมาย

ก็จะชัดเจนปรากฏเป็น “อุคคหนิมิต” แล้วกลั่นตัวใสเป็น “ปฏิภาคนิมิต” จากนั้นใจก็จะรวม ตกศูนย์เข้าถึง “ดวงปฐมมรรค” ที่แท้จริง 2.16 อานิสงส์ของจาคานุสติ 1. ทำให้ได้รับความสุขจากการสละ 2. ทำให้ไม่ละโมบ 3. ท

เนื้อหานี้พูดถึงอานิสงส์ของจาคานุสติซึ่งรวมถึงความสุขจากการสละและไม่ละโมบ ตลอดจนความรู้สึกเป็นที่รักและไม่ทุกข์ใจเกี่ยวกับผู้อื่น นอกจากนี้ยังนำเสนอการเจริญเทวตานุสติ ซึ่งเป็นการระลึกถึงความดีของตนเอง

บทที่ 3 มรณานุสติ บ ท ที่ 3 ม ร ณ า นุ สติ DOU 61

แนวคิด 1. มรณานุสติเป็นกัมมัฏฐานที่ใช้วิธีการระลึกถึงความตายที่เกิดขึ้นในภพหนึ่งชาติหนึ่ง เป็นสิ่งที่ควรปฏิบัติ เพราะเป็นเหตุแห่งการการปรารภความเพียรยิ่งๆ ขึ้นไป 2. การเจริญมรณานุสติต้องระลึกนึกถึงควา

เนื้อหานี้พูดถึงแนวคิดในการเจริญมรณานุสติ ซึ่งเป็นกรรมฐานที่เน้นการระลึกถึงความตายเพื่อพัฒนาสติและสมาธิ โดยการตระหนักถึงความตายจะช่วยให้เกิดธรรมสังเวชและทำให้จิตใจสงบ การเจริญมรณานุสติทำให้ผู้อธิบายสา

3. สมมติมรณะ คือ ความตายที่ชาวโลกสมมติกัน เช่น นาฬิกาตาย รถตาย ต้นไม้ตาย เหล็กตาย เป็นต้น 4. ชีวิตินทรียุปัจเฉทมรณะ คือ ความตายในภพหนึ่ง ๆ ชาติหนึ่ง ๆ เมื่อชีวิตรูปนาม ดับสิ้นลงไป การเจริญมรณานุสติ ไม

บทความนี้สำรวจความตายในหลายมิติ เริ่มจากสมมติมรณะ เช่น นาฬิกาตาย รถตาย แล้วไปถึงชีวิตินทรียุปัจเฉทมรณะที่เป็นจริงสำหรับทุกคน การพิจารณาความตายต้องมีกระบวนการที่ทำให้เราเข้าใจถึงธรรมชาติของชีวิตและการด

4. มรณานุสติที่เกี่ยวเนื่องด้วยปัญญา เช่น เมื่อระลึกถึงความตายแล้วเห็นว่าเป็น ธรรมชาติของชีวิต เกิดความเบื่อหน่ายในการเวียนว่ายตายเกิด มรณานุสติที่ควรปฏิบัติ คือ มรณานุสติที่เกี่ยวเนื่องด้วยปัญญาเท่าน

เนื้อหาเกี่ยวกับมรณานุสติที่เกี่ยวข้องกับปัญญา โดยอธิบายถึงความสำคัญของการตระหนักถึงความตายและวิธีการเจริญมรณานุสติ ไม่ว่าจะเป็นการพิจารณาว่าความตายเป็นธรรมชาติที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ รวมถึงการระลึกถึงควา

ทั้งน้อย และประกอบด้วยทุกข์ สัตว์ทั้งหลายผู้เกิดแล้ว จะไม่ตายด้วย ความพยายามอันใด ความพยายามอันนั้นไม่มีเลย แม้อยู่ได้ถึงชรา ก็ต้องตายเพราะสัตว์ทั้งหลายมีอย่างนี้เป็นธรรมดา ผลไม้สุกงอมแล้ว ชื่อว่าย่อม

เนื้อหานี้พูดถึงความจริงอันไม่อาจหลีกเลี่ยงของความตายที่มาพร้อมกับการเกิด สัตว์ทั้งหลายทั้งเด็กและผู้ใหญ่ย่อมต้องเผชิญกับมรณะซึ่งเปรียบเสมือนเพชฌฆาตที่รอคอยที่จะกำจัดชีวิต ความเพลิดเพลินในสมบัติจะสิ้น

อื่น ๆ ที่ปรากฏว่า เป็นผู้มีบุญมากในโลก ยังถึงซึ่งความตายจนหมดสิ้น กล่าวอะไรกับคนทั้งหลาย เช่นเราเล่า 3. ถามมหตุตโต ระลึกโดยความมีเรี่ยวแรงมาก พึงระลึกอย่างนี้ว่า พระวาสุเทพ พระพลเทพ พระภีมเสน พระยุทธ

บทความนี้นำเสนอการระลึกถึงความตายว่าเป็นสิ่งที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้แม้แต่ผู้มีบุญหรือผู้มีเรี่ยวแรงมาก เช่น พระมหาโมคคัลลานะและพระสารีบุตร ซึ่งแม้จะมีความสามารถเช่นไร ก็ยังคงต้องเผชิญกับความตาย และป

สัตว์มีพิษ เช่นงูและแมลงป่อง ฉันนั้น อุปมาดังอาวุธทั้งหลายมีลูกศร หอกแทง หอกซัด และ ก้อนหินเป็นต้น ที่บุคคลซัดมาจากทิศทั้งหลายให้ตกลงที่เป้า อันเขาตั้งไว้ตรงสี่แยกของ ถนนใหญ่ฉันใด แม้อุปัทวะทั้งปวงก็ต

เนื้อหาเกี่ยวกับการพิจารณาอันตรายจากสัตว์มีพิษ เช่น งูและแมลงป่อง ที่อาจเป็นสาเหตุให้เกิดความตาย พร้อมกับการระลึกถึงความอ่อนแอของอายุที่ผูกพันกับการหายใจ และการเดินทางของอิริยาบถในชีวิตมนุษย์ ทั้งนี้ส

กาล ชื่อว่าไม่มีนิมิต เพราะไม่มีกำหนดอย่างนี้ว่า จะต้องตายในเวลานี้เท่านั้น ไม่ตาย ในเวลาอื่น ด้วยว่าสัตว์ทั้งหลายย่อมตายในตอนเช้าก็มีในตอนเที่ยงเป็นต้นตอนใดตอนหนึ่งก็มี สถานที่ทอดร่าง ชื่อว่าไม่มีนิม

บทความนี้นำเสนอแนวคิดเกี่ยวกับความตายว่าไม่มีนิมิตแน่นอน สัตว์ทั้งหลายสามารถตายได้ในสถานที่และเวลาที่แตกต่างกัน รวมถึงข้อคิดเกี่ยวกับอายุขัยที่สั้น และความสำคัญในการทำกุศลเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับชีวิตหล

7. เหมือนโคที่เขานำไปฆ่า แม่โคที่จะถูกเชือด ชีวิตของมนุษย์ทั้งหลาย เปรียบเหมือนแม่โคที่จะถูกเชือด ฉันนั้นเหมือนกันนิดหน่อย รวดเร็ว มีทุกข์มาก มีความคับแค้นมาก จะพึงถูกต้องได้ด้วยปัญญา ควรกระทำกุศล ควร

บทความนี้พิจารณาชีวิตของมนุษย์ว่าเปรียบเสมือนแม่โคที่จะถูกฆ่า สอนให้เห็นถึงความไม่แน่นอนของชีวิตและให้ระลึกถึงความตายโดยการปรับจิตใจเป็นอารมณ์ที่หลุดพ้นจากทุกข์ เพื่อให้เกิดความเคยชินในการมีสติ โดยธรร

พิจารณาความตายจนกระทั่งบรรลุอรหัตผลได้นั้น แสดงว่าเป็นการพิจารณาในศูนย์กลางกาย ดังจะกล่าวในหัวข้อต่อไป 3.6 การเจริญมรณานุสติเพื่อให้เข้าถึงพระธรรมกาย ในคัมภีร์วิสุทธิมรรคได้กล่าวว่า เมื่อเจริญมรณานุสต

การเจริญมรณานุสติเป็นวิธีการหนึ่งในการเข้าถึงพระธรรมกาย โดยการพิจารณาความตายที่ศูนย์กลางกาย ซึ่งแตกต่างจากการพิจารณาทั่วไป เมื่อระลึกถึงความตายจะช่วยให้ใจคลายจากความยึดมั่น อีกทั้งยังสามารถนำไปสู่การเ

“ภิกษุทั้งหลาย อานาปานสติสมาธินี้แล ที่บุคคลเจริญแล้ว ทำให้มากแล้ว ย่อมเป็น สภาพสงบ ประณีต สดชื่น เป็นธรรมเครื่องอยู่เป็นสุข และยังอกุศลธรรมชั่วร้ายที่เกิดขึ้นแล้วๆ ให้อันตรธานสงบไปโดยพลันเปรียบเสมือน

การเจริญอานาปานสติเป็นวิธีการที่สำคัญในการเข้าถึงความสงบภายใน โดยการตั้งสติอยู่ที่ลมหายใจเข้าและออก ซึ่งพระพุทธเจ้าทรงสอนให้ผู้ปฏิบัติหาโอกาสอยู่ในที่สงบ เพื่อทำความเข้าใจลมหายใจ ทั้งนี้จุดเด่นของการฝ

จิตรู้การเข้ามาและออกไปของอารมณ์ ซึ่งรู้ได้ด้วยวิธีการ 2 อย่าง คือ โดยความไม่หลง และ โดยอารมณ์ 10. ย่อมศึกษาว่าเราทำจิตให้รื่นเริงหายใจเข้าออก ปีติ คือ ความรื่นเริง ซึ่งปีติเกิดขึ้น ในฌานที่ 2 ทำจิตให

เนื้อหานี้สอนเกี่ยวกับการทำจิตให้รู้เท่าทันการเข้ามาและออกไปของอารมณ์ผ่านการสังเกตลมหายใจและการพัฒนาสมาธิ กอปรกับการเรียนรู้เพื่อความหลุดพ้นจากสภาวะอารมณ์ต่างๆ เช่น ความเฉื่อยชา ความฟุ้งซ่าน และความเศ

การกำหนดลมหายใจเข้าออก ในขณะที่มีบริกรรมนิมิตและอุคคหนิมิตอย่างใดอย่าง หนึ่งเป็นอารมณ์อยู่ สมาธินั้นเรียกว่า “ขณิกสมาธิ” การกำหนดลมหายใจเข้าออกที่มีปฏิภาค นิมิตเป็นอารมณ์เรียกว่า “อุปจารสมาธิ” การกำหน

การฝึกสมาธิด้วยการกำหนดลมหายใจเข้าออกมีความสำคัญในทางพระพุทธศาสนา โดยมีการแบ่งประเภทสมาธิตามลักษณะการปฏิบัติ ได้แก่ ขณิกสมาธิ, อุปจารสมาธิ และอัปปนาสมาธิ พร้อมกับการระบุสิ่งที่เป็นสัปปายะและอสัปปายะที

5.3.4 สังขารขันธ์ สังขารขันธ์ หมายถึง ความคิดปรุงแต่ง คือ เมื่อรูปกระทบตา ประสาทตาก็รับเอาไว้ ก่อให้เกิดเวทนา การรับอารมณ์แล้วส่งไปให้ส่วนจำอารมณ์ที่เกิดขึ้น จากนั้นจึงส่งมาให้ส่วนที่ ทำหน้าที่คิด ปรุ

สังขารขันธ์หมายถึงความคิดปรุงแต่ง โดยแบ่งออกเป็น 3 ประเภทคือ กุศลสังขาร (ความคิดดี), อกุศลสังขาร (ความคิดชั่ว), และอัพยากตสังขาร (เป็นกลาง) ซึ่งมีบทบาทสำคัญในการสร้างความรู้สึกนึกคิดของมนุษย์ ในขณะที่

เช่น อายตนะที่เรียกว่าตา กระทบหรือเชื่อมต่อกับอายตนะที่เรียกว่าสี จึงมีการเห็นสี อายตนะที่เรียกว่าหู เชื่อมต่อกับอายตนะที่เรียกว่าเสียง จึงมีการได้ยินเกิดขึ้น อายตนะที่เรียกว่าจมูก เชื่อมต่อกับอายตนะท

บทความนี้พูดถึงการเชื่อมต่อระหว่างอายตนะที่เรียกว่า ตา หู จมูก และอื่น ๆ กับผลที่เกิดขึ้น เช่น การเห็น สี การได้ยิน เสียง และการรู้กลิ่น นอกจากนี้ยังกล่าวถึงความสำคัญของอายตนะภายในและภายนอกในการกระตุ้